‘Er was niets aan te merken op mijn functioneren, toch moest ik eruit.’ Ronald is best verdrietig dat hij zijn baan kwijtraakt. Er was sprake van een verschuiving van focus en daardoor was zijn functie niet meer nodig. Wat had hij kunnen doen om dit te voorkomen?
Uiteindelijk ging Ronald met goede regelingen weg. Toch doet het wat met je zelfvertrouwen om weg te gaan door een reorganisatie, verhuizing van het bedrijf, faillissement of omdat je boventallig bent verklaard. Je gaat je misschien schuldig voelen. Had ik niet beter mijn best moeten doen? Minder vrij moeten nemen? Beter mijn leidinggevende op de hoogte moeten brengen?
Pech
Dat schuldgevoel is begrijpelijk. Maar wiens schuld is het dat jij deze baan kwijtraakt? Meestal is het vooral pech. Dáár mag je boos om zijn en verdrietig. Maar je hoeft het niet op jezelf te betrekken; je schuldig voelen hoeft dus niet. In de coaching is rouw soms een onderdeel van het loopbaantraject. Bijvoorbeeld bij outplacement of 2e spoorbegeleiding, waarbij je ander werk móet zoeken. Dan besteden we aandacht aan het verlies van je baan en welke gevoelens dat oproept.
Duwtje
Wanneer je het eerste verdriet verwerkt hebt, ontstaat er ruimte voor nadenken over een nieuwe baan. Om te kijken wat je belangrijk vindt in je baan en wat je graag anders wilt. Wanneer je een mooie nieuwe baan vindt – waarbij je misschien net wat meer verdient of waarbij het net allemaal een beetje gunstiger is – dan kun je achteraf een reorganisatie voelen als een duwtje in de rug. Wanneer voelde jij je schuldig? En was het jouw schuld of was vooral pech?
Nienke van Oeveren, loopbaancoach
Gepubliceerd in Voorschotense Krant, juni 2024
Add Comment